Mevrouw Stam

Gisteren eindelijk weer eens een dag onder De Grote Rivieren, voor Tilburg Zingt.

Heerlijk is dat toch, eens een keer niet als alt de kar te hoeven trekken.
Gewoon met 13.999 anderen, op zijn Rotterdams gezegd, je bek een douw geven.

Als klap op de vuurpijl kwam die aardige zanger Guus Meeuwis onverwacht het podium op. Hij zong zijn Brabants volkslied en gaf nog een paar toegiften.
‘Dames en heren, mag ik u vragen, handen op de borst is iets te veel, he, handen achter de rug ….. eigenlijk wil ik handen omhoog……… Starten maar!’

Wat is dat toch leuk, je zelf terug te zien.
‘Zorg dat je erbij bent, dat je weet dat je bestaat’. (Meeuwis)
Links in beeld!
http://www.youtube.com/watch?v=pcKN3a6ejnI&feature=related

Niet lang na het Wilhelmus, waarmee Koninginnedag officieel begon, bevond ik me in de Oranjedrommen op het station en zag ik Els Stam. Dacht ik.

Het was ver na middernacht toen ik thuiskwam, omdat de politie de trein ophield, op zoek naar een manspersoon. Die werd gevonden.

Eén keer ben ik uit mijn slof geschoten. Mijn ex-schoonzus Els Stam en ik kenden elkaar nog niet zo lang, ze had net verkering met de broer van mijn man. Wij gingen een dagje uit, om elkaar wat beter te leren kennen.

Zo gezegd, zo gedaan.

In het museum liep Els met een rood hoofd, afgewend van de schilderijen. Prachtig vrouwelijk en mannelijk naakt, van eeuwen geleden.
,,Ben jij soms opgegroeid bij de nonnen?’’ beet ik haar toe.

Ik had er direct spijt van.
Ik ben nog steeds blij dat ik toen de moed had gelijk ‘sorry’ te zeggen.

Zoals jullie weten zijn dit mijn eerste schreden op internet. Ik vind het een machtig avontuur.
De Gouden Haan, het restaurant waar mijn ex-schoonzus Els Stam en ik onnoemelijk veel hebben gegeten, dacht ik via WWW zo te kunnen vinden.

Ik vond:
De Gouden Haan levert al jaren haar assortiment aan de kritische horeca en groothandel, Haan, Charme hotel De Gouden, Keuken(s)-Aziatisch-Lekker Oosters- Good Asian food (in Holland), Sfeervol, lieflijk en romantisch villahotel, Le Coq d’Or.
De Gouden Haen: Geef een ontbijt kado aan uw kennissen, familie, geliefde of laat u zelf verwennen met een lekker ontbijtje! De Gouden Haen – groep 1 – 8, De Gouden Haen catering feesten ontbijtserv…

Of het nu De Gouden Haan of De Gouden Haen was, het maakt blijkbaar niet uit.

En ik maar denken – je leest er zo veel over – dat je er alles kon vinden.

Jammer, denk ik als teleurgesteld internetgebruiker! En onbegrijpelijk.

Doe er wat aan, WWW!

Weet je nog, Els? Dat we al die mensen zagen staan bij die school?
Dat er bussen aankwamen en dat ze leeg waren?
Dat al die mensen met de hand voor de mond stonden?
Stomverbaasd waren ze.

Wij zeiden tegen elkaar: even wachten, straks komen de kinderen onder de bankjes vandaan!
Kun je je die opluchting van die mensen nog herinneren?
Wat hebben we toen gelachen!
Ik zag het van de week weer gebeuren en dacht meteen aan jou.

Vandaag de prunus gesnoeid, omdat ik me vaag herinnerde dat dat direct na de bloei zou moeten. Twee weken uitbundige roze bloesem en je hebt met die verschrompelde bloemen weer een trieste aanblik.
Jammer, eigenlijk.

Ik ben natuurliefhebber.
Mijn ex-schoonzuster Els Stam was Natuurliefhebber.
Ze kende elk plantje bij zijn Latijnse naam. Ze sprak er bijna over als zo’n dokter die zijn patiënt alleen in het Latijn kan uitleggen wat hem mankeert.

Voor mij was en bleef het abracadabra, maar haar enthousiasme was aanstekelijk.

Ik begreep er niets van en geloofde haar op haar woord.

Soms merk je dat je een dagje ouder wordt. Dan begin je opeens te twijfelen.

Mijn ex-schoonzus Els Stam en ik konden het duizend keer zeggen. Je kon ons er bij wijze van spreken voor wakker maken, voor een etentje in De Gouden Haan. We liepen er blind naar toe en hebben gewoon nooit gekeken hoe je die naam schreef.

En nu lees ik: ‘Zat u vroeger niet elke dag in De Gouden Haen, aan een tafeltje bij het raam?’

Was het Haen?

In de zoektocht die ik onderneem is het natuurlijk van belang zorgvuldig te zijn.

Ik weet gelukkig wel zeker dat wij nooit bij het raam zaten. Dat wilde Els niet. ‘Daar krijg ik associaties bij’, zei ze altijd. Ik heb haar eerlijk gezegd nooit durven vragen wat ze daarmee bedoelde.

‘Dag mevrouw Stam,

Wat jammer dat u aan het miezemuizen bent geslagen aangaande mijn spellingsvaardigheid. En dat terwijl ik het toch heel heus met u voor heb!
Maar goed, een dame op leeftijd is natuurlijk niet buigzaam als riet, dat begrijpt een kind.
Wat fijn voor u, dat zich een derde vrind heeft aangekondigd! (…)
Ik hoop dat u uw Els zal vinden, mocht dat niet zo zijn dan ben ik er voor u om deze onmetelijke leegte op te vullen.
Wederom veel genegenheid gewenst van een oude vriendin.

De uwe, mevrouw van den Berg’

Ik schreef al eerder: ik ken dat hele mensje niet. Toch noemt ze zich ‘een oude vriendin’.

Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers, zeiden mijn ex-schoonzus Els Stam en ik altijd tegen elkaar als we weer eens in De Gouden Haan zaten te smullen.
Misschien hebben we op zo’n moment mevrouw van den Berg wel eens gesproken.
Geen idee.

Toch vind ik het bijzonder aardig dat ze aanbiedt contact met mij te zoeken, als ik mijn ex-schoonzus niet vind.
Ik heb haar schrijven meermalen gelezen en begrijp daaruit dat ze heel goed in de gaten heeft dat ik een spannende tijd doormaak.

Ik ben een optimistisch mens, overtuigd van een goede afloop en denk daarom eerlijk gezegd niet dat ik mevrouw van den Berg ooit (weer) zal ontmoeten!

Het ga u goed, mevrouw van den Berg!!!

Mevrouw Stam

Er zijn dingen in het leven die je niet zegt, maar gewoon doet. Daaraan moest ik gisteren denken. En weer kwam mijn ex-schoonzus Els Stam, die ik uit het oog verloor, om de hoek kijken.
Wij waren van ‘ik zeg niet wat ik doe, ik doe wat ik denk’.
‘Laten we eens gek doen’, bijvoorbeeld.

Ik dacht aan Els toen ik in de bus zat. Ik zit normaal nooit in de bus!
Dat soort malle invallen had ik dus met mijn ex-schoonzus.
Ik weet zeker dat ik, als ik wist waar Els was, haar gisteren had gebeld en had gevraagd of ze meeging. En ik weet zeker dat ze dan zonder meer ‘ja’ had gezegd.

Goed, ik met de bus naar het Leerpark in Dordrecht, waar een nieuw bushokje staat. In de vorm van een schedel, ontsproten aan het brein van kunstenaar Joep van Lieshout.

Ik had het zo uitgekiend dat alle jongelui in de schoolgebouwen zaten en ik dus rustig de schedel kon ervaren.

Het leuke was ook nog dat ik van plan was de eerstvolgende bus weer te nemen, maar ik zat zo lekker, dat ik die voorbij heb laten gaan. Die buschauffeur zal vast gedacht hebben dat ik de weg kwijt was.
Zalig vind ik dat, zulke onverwachte acties, en dan ook nog anderen op het verkeerde been zetten.

‘Dag mevrouw Stam,

Nounou, u bent wel van de exotische keuken zeg!
En als ik uw film en tv voorkeuren bekijk zou ik u toch lichtelijk schizofreen noemen. Gelukkig heeft u wel 2 vrinden!
Dag mevrouw, het ga u goed.

Mevrouw vd Berg’

Internet is niet alleen rozengeur, ik had daar al eens over gelezen.

Je kan op zo’n reactie op verschillende manieren reageren. Ik kan bijvoorbeeld schrijven: Mevrouw van de/van der/van den Berg, ga eerst eens leren spellen – het is: film- en tv-voorkeuren.
Ik kan ook schrijven dat ik blij ben dat zij mij zo veel goeds wenst, ik ken dat mensje per slot van rekening niet.

Ik denk dat ik dat maar doe. Ik wens haar het allerbeste!

Mevrouw vd Berg, ik hoop dat u dit leest! Mocht u bevriend zijn met Els Stam, wilt u haar zeggen dat haar ex-schoonzuster haar zoekt? Zeg ‘De Gouden Haan’ en ze weet genoeg! Bij voorbaat dank!

Mevrouw Stam

Met mijn ex-schoonzus kon je verschrikkelijk lachen. Misschien is er iemand die dat herkent, dat lachen met Els Stam, die ook wel Elsje werd genoemd.

Ik kan in alle oprechtheid zeggen dat de keren dat ik uit beleefdheid om een grap heb gelachen op één hand zijn te tellen.
Els had de lach bepaald niet aan haar kont hangen en hoewel ze met grote regelmaat ontzettend flauwe dingen zei; we bleven lachen.
Op een of andere manier waren we gewoon heel vaak in de stemming. Zeker als we uit eten gingen. En zeker als dat in restaurant De Gouden Haan was.

Ik moest er vanmiddag weer aan denken, toen ik met de fluisterboot door de binnenstad voer. Dat je met Els altijd zo ongelooflijk kon lachen.
Ik hoorde haar lach weerkaatsen tegen de gevels.