Met mijn ex-schoonzus kon je verschrikkelijk lachen. Misschien is er iemand die dat herkent, dat lachen met Els Stam, die ook wel Elsje werd genoemd.
Ik kan in alle oprechtheid zeggen dat de keren dat ik uit beleefdheid om een grap heb gelachen op één hand zijn te tellen.
Els had de lach bepaald niet aan haar kont hangen en hoewel ze met grote regelmaat ontzettend flauwe dingen zei; we bleven lachen.
Op een of andere manier waren we gewoon heel vaak in de stemming. Zeker als we uit eten gingen. En zeker als dat in restaurant De Gouden Haan was.
Ik moest er vanmiddag weer aan denken, toen ik met de fluisterboot door de binnenstad voer. Dat je met Els altijd zo ongelooflijk kon lachen.
Ik hoorde haar lach weerkaatsen tegen de gevels.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie