Er zijn dingen in het leven die je niet zegt, maar gewoon doet. Daaraan moest ik gisteren denken. En weer kwam mijn ex-schoonzus Els Stam, die ik uit het oog verloor, om de hoek kijken.
Wij waren van ‘ik zeg niet wat ik doe, ik doe wat ik denk’.
‘Laten we eens gek doen’, bijvoorbeeld.
Ik dacht aan Els toen ik in de bus zat. Ik zit normaal nooit in de bus!
Dat soort malle invallen had ik dus met mijn ex-schoonzus.
Ik weet zeker dat ik, als ik wist waar Els was, haar gisteren had gebeld en had gevraagd of ze meeging. En ik weet zeker dat ze dan zonder meer ‘ja’ had gezegd.
Goed, ik met de bus naar het Leerpark in Dordrecht, waar een nieuw bushokje staat. In de vorm van een schedel, ontsproten aan het brein van kunstenaar Joep van Lieshout.
Ik had het zo uitgekiend dat alle jongelui in de schoolgebouwen zaten en ik dus rustig de schedel kon ervaren.
Het leuke was ook nog dat ik van plan was de eerstvolgende bus weer te nemen, maar ik zat zo lekker, dat ik die voorbij heb laten gaan. Die buschauffeur zal vast gedacht hebben dat ik de weg kwijt was.
Zalig vind ik dat, zulke onverwachte acties, en dan ook nog anderen op het verkeerde been zetten.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie