Soms merk je dat je een dagje ouder wordt. Dan begin je opeens te twijfelen.
Mijn ex-schoonzus Els Stam en ik konden het duizend keer zeggen. Je kon ons er bij wijze van spreken voor wakker maken, voor een etentje in De Gouden Haan. We liepen er blind naar toe en hebben gewoon nooit gekeken hoe je die naam schreef.
En nu lees ik: ‘Zat u vroeger niet elke dag in De Gouden Haen, aan een tafeltje bij het raam?’
Was het Haen?
In de zoektocht die ik onderneem is het natuurlijk van belang zorgvuldig te zijn.
Ik weet gelukkig wel zeker dat wij nooit bij het raam zaten. Dat wilde Els niet. ‘Daar krijg ik associaties bij’, zei ze altijd. Ik heb haar eerlijk gezegd nooit durven vragen wat ze daarmee bedoelde.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie