Zenuwachtig

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk het hele weekeinde zenuwachtig was.
Gelukkig zakte dat gevoel wat op de achtergrond, toen ik zaterdagavond in Brugge asperges zat te eten. Want ook die brengen me, net als de stamppot van De Gouden Haan, in vervoering.

Ook de vele mensen op straat brachten afleiding.
Ik liet me vertellen dat in Brugge minder mensen dan in Dordrecht wonen; zo leeg als de Dordtse straten kunnen zijn, zo gezellig druk was het daar.
Ik kreeg de indruk dat de Belgen een huisverbod tot na middernacht kennen.

Op de terugreis overviel me weer die onrust.
Zou Els mij gevonden hebben?

Het mag een wonder heten, hield ik mijzelf voor, als ze heeft gereageerd op ‘Beste Els’.

Thuis trof ik een lege postbus.

Nu zeggen: de wonderen zijn de wereld uit, gaat mij te ver.
Een paar uur na thuiskomst kan ik dat in volle overtuiging schrijven.

Ik ben er helemaal gerust op!