Het was een vreemde avond, gisteravond in restaurant De Gouden Haan.
Het leek alsof Els het voorvoeld had, toen ze schreef dat ze hoopte dat het rustig bleef.
Ik moet zeggen dat er momenten waren ik het bijna niet aankon.
Dat ik echt dacht: was ik maar thuis!
Ik kan nog steeds niet onder woorden brengen wat er eigenlijk gebeurde: het was te veel in te korte tijd.
Maar dat hoeft ook niet, heb ik vanavond besloten, na weer een heerlijk diner buiten de deur.
De rust in mijn hoofd is weergekeerd.
Fijn!
Plaats een reactie