Terwijl Els haar huis aan kant maakte om een welverdiend weekeinde onbezorgd op een Waddeneiland door te brengen, begaf ik me met kennissen naar schouwburg Kunstmin. Daar was een leuk festival aan de gang: Werk in Uitvoering.
Ik heb er geen verstand van, maar vond het knap wat al die mensen daar presteerden.
We zagen een dialoog, een stuk van vier mannen.
En een monoloog.
Ik zat geboeid te kijken, maar voor mensen achter mij was het het Theater van de Lach.
Scholieren lachten zich voor ckv-punten helemaal het schompes.
Nou, nou, dacht ik.
Nou, nou.
Dat scheelt niet veel.
Nog niet zo lang geleden bezocht ik een opera; ik was uitgenodigd door een vriendin.
Van wat we er van begrepen – en dat was niet veel – werd een zo absurd verhaal, dat we moeite moesten doen niet de slappe lach te krijgen.
,,Eerbiedig!’’, zegt mijn kapper Hennie altijd.
Dat galmde die avond door mijn hoofd.
Daardoor kon ik me beheersen.
Ik vond het festival zo leuk dat ik gisteravond weer met mijn kennissen ben meegegaan.
Zodoende maakte ik de prijsuitreiking mee.
De wisselbokaal ging naar gezelschap Gort & De Liefde, naar Jacqueline Gort die de monoloog Uitzicht speelde die ik en de scholieren vrijdagavond hadden gezien.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie