Hoewel ik een leuke kennissenkring heb in restaurant De Gouden Haan, waar ik vanavond weer zalig heb gegeten, betrapte ik me, eenmaal thuis, op een nogal agressieve gedachte.
‘En nou ben ik het zat!’
Ik kon die gedachte niet plaatsen, maar begon bijkans te briesen.
Dat was een vreemde ervaring.
Ik stond in de tuin naar mijn verwelkte lavendel te kijken.
Het proces van verdorring begon ongeveer op het moment dat ik de planten met Pasen in de grond stopte. Met veel te veel mest.
Om die planten kon het dus niet gaan.
Het kwartje viel toen ik op de bank ging zitten.
Ik mis mijn ex-schoonzuster Els Stam, ik wou dat ze terug was.
En dat terwijl ik haar haar uitje zo gun.
Ik hoop dat ze nog lang wegblijft.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie