Portret van een vader

Een van de buurjongens, hij is zeven, had op school een mooi schilderij gemaakt.
Voor Vaderdag.

,,Dat is een mooi portret van een vader,’’ zei ik.
,,Mijn vader!’’ zei hij trots.
Hij wees me op zijn bruine haar, zijn ogen, wenkbrauwen, neus, oren en mond.

Ik heb de beste man misschien twee keer een luttel ogenblik gezien, dus ik herkende hem niet.
Altijd aan het werk. ,,Het is voor de goede zaak, he,’’ zegt zijn vrouw altijd.

Door het portret moest ik denken aan mijn eigen vader.

Hij zou gisteren 125 zijn geworden.
Als hij er nog was geweest, had hij onlangs als ’s Werelds Oudste Man in de krant gestaan.
Hoewel, hij loog er altijd twintig jaar af.
Ergens, hoop ik wel eens, moet hij toch ooit misschien de angst hebben gehad eens ontmaskerd te worden.

Misschien is De Oudste Man ter Wereld ook wel zo’n type.

Maar dan toch beslist schaamtelozer.
Met zijn 133 jaar.