Afgeschreven

Soms weet je niet wat je moet zeggen.

Vanavond, in De Gouden Haan, ontmoetten mijn ex-schoonzuster Els Stam en ik de vrouw die ik eerder ontmoette: crisis op haar werk.
Ze had ‘Onvervangbaar’ gelezen.

Maar dat wilde ze helemaal niet vertellen, zei ze.
Ze wilde even laten weten hoe het verder was gegaan.

De emoties gierden door haar lijf, de laatste tijd.
Zo erg, dat ze zichzelf niet meer herkende.

Soms weet je niet wat je moet zeggen.
Maar dit begreep ik heel goed; zij is een van die onmiskenbare zonnetjes, die je op twee kilometer afstand nog herkent.

,,En weet u wat ik nou zo fijn vind?’’ vroeg ze.
Els en ik hadden geen idee.

,,De Gouden Haan.’’
,,Je weet gewoon dat het goed is.’’

We zouden haar daarom wel vaker tegenkomen, zei ze.
Nou, grapten wij, dat zal zeker.
Wij behoren tot het inmiddels afgeschreven meubilair.