Geland

Mijn ex-schoonzuster Els Stam wist nog een tent te ritselen: op een Waddeneiland.

Weer een lange reis.
Maar de zon scheen.
Ik voelde me helemaal op mijn gemak, zei ik tegen Els.
Ik was aan het nomadenbestaan gewend geraakt, ik telde niet meer af.

Ik telde alleen maar zegeningen.
En ik telde er steeds meer; ik wilde niet meer weg bij de tent.

Els wel, ze wilde er op uit.

,,Doen!’’, zei ik tegen haar.
,,Misschien kom je nog leuke mensen tegen.’’

Ik begon me zorgen te maken toen ze tegen middernacht nog niet terug was.

Ze had het zo gezellig gehad, zei ze een paar uur later.
Was uitgenodigd bij een tent.

Die mensen waren aangesloten bij een of ander genootschap.
Ze hadden een mooi verhaal voorgelezen, vertelde Els.
Uit een eucalyptisch boek.

,,Het voelde of ik thuiskwam, alsof ik was geland.’’