Mijn ex-schoonzuster Els Stam en ik zijn nog steeds zoekende sinds de sluiting van restaurant De Gouden Haan.
Vanavond zijn we naar een Italiaans restaurant geweest.
Vlakbij de Grote Kerk, de pizza’s zijn er niet zo groot.
,,Dus als het ons niet bevalt, zijn we zo weer weg,’’ zei ik tegen Els, die er ook tegenop zag.
Halverwege mijn pizza schrok ik.
Aan een tafeltje voor zes zaten twee vrouwen te huilen.
Els vond dat ik het niet moest doen.
Ik liep er langzaam en zo onopvallend mogelijk langs.
De ene vrouw had buikpijn, hoorde ik haar zeggen.
De andere ook.
De tranen biggelden over hun wangen.
Een van hen was de vrouw die de laatste tijd vaker naar De Gouden Haan had willen komen.
Ze had tot haar verbazing voor een gesloten deur gestaan.
,,Van het lachen,” zei ze.
,,We zitten te janken van het lachen.”
En zo deed ik tijdens ons uitstapje een ideetje op.
Els en ik zouden eens wat anderen mee kunnen vragen.
Dat is wel zo gezellig.
Plaats een reactie