Vanavond Vierdekerst.
Het ging goed. Boven verwachting.
Het applaus hield niet op.
De dirigent kwam en ging, kwam en ging.
De ene buiging nog dieper dan de andere.
En steeds weer die twee armen omhoog, terwijl hij zich naar ons richtte, zodat we wel moesten gaan staan.
‘Jouw kat zijn maanpak’ als toegift.
Nog beter.
In die euforie kondigde hij, toen we eindelijk onder elkaar waren, zijn vertrek aan.
,,Ik kan het niet meer opbrengen dit soort amateurisme te begeleiden,” zei hij.
Ik hoop van harte dat het helemaal niet goed met hem gaat.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie