De plicht tot applaus begint heel hard te roepen

Ik ben nog niet bekomen van wat ik heb gezien als de plicht tot applaus heel hard begint te roepen.

Daarna jagen we onszelf de zaal uit.

Vijf kwartier gekeken naar wat je gekte kunt noemen.
Of niet.
En over tot de orde van de dag.

Gelukkig is mijn ex-schoonzuster Els Stam op vakantie, anders had ze me op de stoep van schouwburg Kunstmin op staan wachten ‘om nog iets gezelligs te gaan doen’.
,,Wat was er ook al weer?’’
,,Orkater met Victor en zijn vrouw.’’
,,Die ken ik niet,’’ zegt Els.

Ik hoor haar denken dat ik met hen uit eten ben geweest.
Ze vindt dat niet leuk.
Ik heb haar niet uitgenodigd, denkt ze.
Ze had geen zin in theater, zei ze.

Ik weet ook niet precies hoe en wat, maar ze is nog op vakantie.
Anders had ze me nooit laten staan.