Pijn maakt chagrijn

‘Gaat het wel goed met je?’

Betsy Baatsema.

Dat had ik nooit verwacht, toen ik de enveloppe opende.

‘Ik heb je al zo lang niet gezien.’

Betsy Baatsema.
Ik kom haar liever niet tegen: pijn maakt chagrijn.
Dat weet ik omdat ik me haar verbeten gezicht zo voor de geest haal.
Dat heb jij nu en dan ook, had mijn ex-schoonzuster Els Stam pas gezegd.
,,Het groter perspectief én de nuance. Daar ontbreekt het jou de laatste tijd aan,’’ zei ze.
Ik gaf haar geen ongelijk.
Ik zei gewoon niets.

Els is net zo verrast als ik.
,,Schrijf je haar terug?’’, vraagt ze.

,,Je hoeft alleen je naam eronder te zetten,” zegt ze.
‘Beste Betsy,’
De aanhef alleen al stoort me.
,,Alles stoort je. Het is een kleine moeite. En verder zeg ik niets, want ik weet dat dat me gaat bezuren, Mevrouw Stam.’’

Ik reageer niet, ze zegt dat ze koffie voor me gaat zetten.
Het valt me op dat ze dit keer de keukendeur goed sluit.
Die is eindelijk eens dicht.