Mijn ex-schoonzuster Els Stam was terug van weggeweest. En dat moest gevierd worden, vond ze. ,,Ik kom wel naar jou toe. Je ziet me verschijnen.”
Het gaf me de hele dag een onbestemd gevoel. Moest boodschappen doen, maar wilde geen briefje ophangen, want dat zou ongenode gasten trekken. Durfde een verre jarige nicht niet te bellen, omdat ik het gesprek zou moeten afbreken als er werd aangebeld.
Tegen de collectant zei ik dat ik al jaren donateur was.
Tegen een buurvrouw dat het niet uitkwam.
Ik zwaaide naar een buurtbewoner die zijn hond uitliet.
Els nam me mee uit eten; ze had verwacht dat ik voor de maaltijd zou zorgen.
,,Leuk om te weten,’’ zei ze.
,,Leuk om te weten,’’ leidde ze een volgend onderwerp in.
,,Leuk om te vertellen, bedoel je,” dacht ik.
Ik besloot niets meer te vragen.
De ober vroeg of alles naar wens was.
Els vroeg de rekening.
Mevrouw Stam 