Carnavalshit

,,Carnavalshit, carnavalshit! Het wordt echt steeds ordinairder,” zei mijn buurvrouw.
Dat vond ik ook.
Maar ik kon me niet voorstellen dat dat er had gestaan.

Had ze het verkeerd gelezen, zoals ik dat zo vaak doe?
Dat er bijvoorbeeld staat dat de diensten voor veelplegers beter worden geregeld?
Er kwam een ongekende woede in me op. Ik deed mijn best de wereld te begrijpen, toen ik het nog eens las.
Pas bij de derde lezing zag ik wat anders: verplegers.

,,Hoe ouder hoe gekker. Er zit gewoon iets niet goed in je hoofd,” zei mijn ex-schoonzuster Els Stam toen ik het haar vertelde.
Ze had gedeeltelijk gelijk.

Was het maar waar dat het gekker werd.

Dan was ik in de trein gesprongen, had me naar onder de Grote Rivieren laten meevoeren in een clownspak waar ik voor de spiegel al menig traan om had moeten laten, zo onherkenbaar was ik, en had ik me in het feestgedruis gestort voor ik was gaan vasten.
In plaats daarvan zit ik met mijn buurvrouw aan de thee en kan ik me niet voorstellen dat dat er stond.
,,Je wilt vast nog wel een kaakje,” zegt ze.