Reflectie

Op een avond had Mevrouw Stam behoefte aan reflectie.
Het was mooi weer, ze liep de tuin in en overzag de weelde.
Ging zitten en bladerde naar de samenvatting.
Nu, dacht ze. Nu gaat het gebeuren.
Ze haalde diep adem.

‘Jij hebt onderbenen, ik bovenbenen.’

Sonore stem.
Immense stilte.
Geen voetstappen of iets.

Dagenlang dacht Mevrouw Stam aan de woorden die vanuit het niets over de schutting tot haar waren gekomen.

Er was geen touw aan vast te knopen, zei ze.
,,Niet alles heeft altijd betekenis.”