Het was alsof de kat hakjes droeg, zo tikten de nagels op de houten vloer.
Ze besloot niet te kijken, want ze wist dat het niet kon.
De kat stond stil, grijnsde, legde een poot over zijn ogen en grijnsde nog eens.
Daarna tikten de stappen weg, naar de buren, de etensbak.
Dat zou je paarden nooit zien doen, dacht Mevrouw Stam.
Die kunnen niet op kousenvoeten lopen.
Ze moeten gaan liggen om hun ogen te bedekken.
En dan nog lukt het ze maar half.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie