Verder

Mijn ex-schoonzuster Els Stam belde. Zomaar.
Ze had een hond van een buurvrouw geleend.
Of ik meeging. Want wandelen is altijd goed, zei ze.

Waar zíj al die tijd geweest was? Els gaf me de riem en liep door.
De hond ging op zijn hurken zitten.
Hij zou het inderdaad nooit zo maar op een holletje zetten, dat kon je wel zien.

Het was een prachtige dag om de benen te strekken, precies zoals Els gezegd had. Een mooie dag om je zinnen te verzetten.

We liepen over het zandpad tussen de populieren en het riet.
Na de bocht zat Els op een bankje.
,,Je had gelijk,’’ zei ik en ging zitten.
,,We gaan verder,’’ zei Els en stond op.