Mijn ex-schoonzuster Els Stam zegt dat ze zich gewoon vergiste.
De oudste van de familie van Mario’s broer was jarig en vierde dat groots. Ze had ons uitgenodigd, omdat ze nooit vergeten was dat wij ‘zo gezellig konden babbelen’.
Ze hield een mooie toespraak over de mensen in haar leven.
Zestig decennia geleden was ze ter wereld gekomen, riep ze in herinnering. De gasten lachten; ik weet zeker dat het niet bedoeld was om haar te wijzen op een fout.
,,Zelfs in oude geschriften komt het voor,’’ zei ik tegen Els toen we een paar dagen later een wandeling door het park maakten. ,,Maar dat weet jij waarschijnlijk niet; jij leest alleen maar boekjes.’’
Er blafte een hert.
Hoeveel echtgenoten en kinderen had deze vrouw wel niet overleefd? Hoeveel oorlogen, crises en moderniteiten? Zij is misschien wel de enige in het land die weet hoe het is om te leven in een republiek.
Ik was er de hele avond stil van geweest, maar dat was de jarige gelukkig niet opgevallen. Ze zei: ,,Tot een volgende keer.’’
Misschien komt het er nog eens van haar te vragen hoe ze tot nu toe alles heeft beleefd.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie