Mijn ex-schoonzuster Els Stam had er blijkbaar zin in met mij het oude jaar uit te luiden. Ruim een uur voor de afgesproken tijd stond ze op de stoep. Ze had oliebollen meegenomen van de bakker, want ze bleef niet bezig, zei ze.
Ik zette koffie en zij strooide poedersuiker over de nationale frituur.
Ik had er hoge verwachtingen van. Dat ze de olienoten direct zou herkennen en mij eens en voor altijd zou kunnen uitleggen hoe je dat spelletje ook al weer speelt, Pot en Buren. Maar voor ik het haar kon vragen, zei Els ‘je gaat me toch niet vertellen dat we op de laatste dag van 2012 apennootjes gaan eten?’.
Ik pelde er een paar. Vroeger smaakten ze anders.
Het liep al tegen middernacht toen Els het me voor de derde keer vroeg.
,,Nou, nee,” zei ik.
,,Ik heb me voorgenomen niet meer vanuit de verontwaardiging te denken,” zei ze. ,,Ik ben daar al een tijdje mee bezig en het bevalt me prima.”
Mevrouw Stam 