Ons is het zwijgen opgelegd: de dirigent houdt zich strikt aan de looptijd van het culturele seizoen.
De woensdagavond is daarom tegenwoordig niet meer dan een lege huls.
Waar je plezier in hebt, wordt je gewoon afgenomen.
Ik kwam deze week een van de tenoren tegen, die er echt heel somber onder was.
,,En nu is alles niets meer,’’ zei hij.
We spraken over vroeger. Over het moment dat hij wist dat hij nooit furore zou maken in de opera en zich op zijn werk stortte.
Over hoe het hem na al die jaren moeite had gekost zich bij ons koor aan te sluiten.
En over hoe hij aan dat koor was gaan hechten.
Ik moet zeggen, ik kikkerde er helemaal van op.
’s Avonds kwam ik hem tot mijn grote verrassing tegen in het Energiehuis, bij de voorstelling van Omsk.
We waren allebei onder de indruk van de beelden.
En trots op onszelf, dat we buiten ons boekje hadden durven gaan.
Op woensdagavond.
Mevrouw Stam 
Plaats een reactie