,,Je lijkt wel een aap,” zei mijn ex-schoonzuster Els Stam.
Ik had dat ook wel eens gedacht, zo vaak als ik niet met mijn drie vingers plat en strak tegen elkaar op mijn schedel klop als ik mijn bril weer eens kwijt ben.
Het kan wel zo zijn, maar zo is het niet.
Langs de lijn zagen we laatst onze voorvaderen. Ze verhieven hun stem, duim onder de kin en vingers langs de neus. Bak patat in de andere hand. Sigaret. Of de linkerhand gewoon ferm in de zij.
De dappere nakomelingen lieten zich niet uit het veld slaan.
Ons zwijgen was een cadeau voor mijn buurjongen die onlangs elf jaar werd. Dat had zijn moeder bedacht.
Mevrouw Stam 
Goed dat Els al je EX schoonzuster is. Zoniet dan zou je na haar “Je lijkt wel een aap”, wensen dat zij…….